Cu confesion bo por drenta un temporada nobo cu un forsa nobo

Confesion ta hopi necesario pasobra confesion ta un acto di humildad. Un acto cu ta obligabo pa bo reconoce bo picanan concreto. Pa ta suficiente bisa “mi ta pecador”. Reconoce bo faltanan concreto, menciona nan pa bo propio orea tende nan.

Segun pastoor Daniel Szpila, den confesion, dilanti un sacerdote, un sacramento den cual Señor Hesus ta duna autoridad na su apostel y sucesornan, bisando “na esnan cu boso ta pordona nan picanan, ta keda pordona.”

Ta hopi importante di por tende cu bo orea ora sacerdote ta pronuncia e palabranan sagrado di sacramento “mi ta liberabo di tur bo picanan, na nomber di Tata, y di Yiu y di Spirito Santo.”

Esey ta un forsa increibel. Un gran alivio. Tur e peso di bo picanan ta keda kita for di bo lomba, for di bo alma, for di bo curason. Bo a tende cu bo propio orea cu nomber di Santisima Trinidad, bo picanan ta keda pordona.

Ba haya chens, pa haya oportunidad. Dios a debolbebo bida atrobe. E bida cu tabata ruina podise, tabata perdi, tabata un laberinto. Dios a pone straight. Dios a ilumin’e. Dios a brasabo. Pasobra esey ta sosode den sacramento di confesion.

E parabola di e yiu perdi ora cu e ta bin bek cas, tata ta core na su encuentro, ta cubri’e cu sunchi y bisti’e cu paña nobo y ta invit’e pa celebra cun’e na mesa.

Esaki ta sosode realmente den sacramento di confesion. Tata ta sali na nos encuentro, e ta sunchi nos heridanan pa cura nan. Spirito Santo ta bisti nos cu santidad y Señor Hesus, manera un bon wardador, ta carga nos na e comunion cun’e, comunion cu tata den misericordia y amor.

E acto aki di confesion, na fin di aña tambe ta yuda nos pa sortia e piscanan den reda of pa bay piki e appelnan putri for di den macutu y tiranan afo. Pa por drenta e periodo nobo di historia cu un forsa nobo cu un bida nobo realmente.